۱۷۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۱۶

ساقی قدح می که درو هست صفائی
به ز آن مطلب نزد خرد راهنمائی

می در همه وقتی خوش و خوشتر بزمانی
کز بلبل و گل یافت چمن برگ و نوائی

رخساره بسرخی کند الحق چو عقیقی
در باده لعل ار فکنی کاهربائی

می چیست لطیفی بصفا راحت روحی
در مملکت عقل شهی کامروائی

در دور فلک بر صفت دختر رز نیست
از کار دل غمزدگان بند گشائی

با دختر رز تازه کنم عهد مودت
کز مادر ایام ندیدیم وفائی

گر تیره شد از زنگ غمت آینه دل
چون باده روشن نبود زنگ زدائی

از محنت ایام دل ابن یمین را
دردیست که از باده بهش نیست دوائی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.