مرا فلک به مواعید می فریفت ولیک
از آن هزار یکی با رهی نکرد وفا

زمانه چند گهی در هوای بوک و مگر
غرور داده به امید ثم خیر مرا

چو زان غرور به جز رنج دل نشد حاصل
ملول گشت ز اصحاب منصب والا

به حسب حال خود اینک به صورت تضمین
بر اهل معرفت این بیت می کنم املا

مرا سخن ز مفاعیل و فاعلات بود
من از کجا سخن سر مملکت ز کجا