هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از توبه کردن از شراب و لذت‌های دنیوی سخن می‌گوید، اما در نهایت به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند از شراب و زیبایی‌های دنیا دست بکشد. او توبه را ناشی از لطف طبع نمی‌داند و در پایان، از ساقی می‌خواهد که شراب بیاورد، علی‌رغم کسانی که توبه می‌کنند.
رده سنی:
18+
متن به موضوعاتی مانند شراب‌خواری و لذت‌های دنیوی اشاره دارد که برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نیست. همچنین، مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای در متن وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴٢
هر کس که توبه کرد بدور گل از شراب
کی توبه اش قبول کند غافر الذنوب
تائب شدن بدور گل از لطف طبع نیست
ساقی بیار باده علی رغم من یتوب
قطع تعلق از همه لذات کرده ام
الا ز جام باده صافی و روی خوب
کی توبه اش قبول کند غافر الذنوب
تائب شدن بدور گل از لطف طبع نیست
ساقی بیار باده علی رغم من یتوب
قطع تعلق از همه لذات کرده ام
الا ز جام باده صافی و روی خوب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴١
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
