بردم بنزد خواجه شکایت ز رنج فقر
گفتم دوای این بکف همت شماست

بر حال من چو یافت وقوف تمام گفت
زین رنج غم مخور که دوایش بدست ماست

از من گرفت باز طعام و شراب و گفت
اول علاج مردم بیمار احتماست