جاهل از بهر که و هیزم و بهر علفست
نه بدان پایه که بر صدر بزر کیش برند

عالم ار لنگ و کرو کور بود محترم است
جاهلانرا چو فرو مرد جوارح بمرند

پای گاو است نگهبان سر گاو بکار
پا چو بشکست بناچار سرش را ببرند