۱۱۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ٢٨٧

دوش در تنگنای عقل مرا
با خرد صحبت اتفاق افتاد

گفتم از راه لطف نوعی کن
تا شوم از غمان دهر آزاد

گفت یاری طلب که در عالم
شهر بند وفا کند بنیاد

در جهان هیچکس ندیدم کو
عاقبت دوستی بباد نداد

چون چنین است هر که در عالم
فرد گردد خداش خیر دهاد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٢٨۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ٢٨٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.