هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از همت والا و بلندپروازی خود سخن می‌گوید و خود را با پرندگان افسانه‌ای و بلندپرواز مانند سیمرغ و طاووس مقایسه می‌کند. او از انزوا و انتخاب راه خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که مانند این پرندگان، آزاد و باشکوه زندگی کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است و استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند سیمرغ و طاووس ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی واژه‌ها و ترکیبات قدیمی ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
شمارهٔ ٣٩٧
ای همای همت عالی تو
کر کسان چرخ را کرده شکار
از هوای مجلست باز آمدم
انزوا کردم چو سیمرغ اختیار
همچو صعوه دم زدم بر رنگ از آن
شد حریفت عندلیب آسا هزار
یک بطی می هست چون چشم خروس
جلوه ئی کن سوی من طاووس وار
تا بشادی هردو چون زاغ کمان
گوشه ئی گیریم رغم روزگار
کر کسان چرخ را کرده شکار
از هوای مجلست باز آمدم
انزوا کردم چو سیمرغ اختیار
همچو صعوه دم زدم بر رنگ از آن
شد حریفت عندلیب آسا هزار
یک بطی می هست چون چشم خروس
جلوه ئی کن سوی من طاووس وار
تا بشادی هردو چون زاغ کمان
گوشه ئی گیریم رغم روزگار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٣٩۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣٩٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
