طبع انسانی بدان مفطور شد
کو ز دنیا وی نخواهد گشت سیر

کی توان کردن سبوئی پر ز آب
کآنچه از بالا در آمد شد ز زیر

در ره مردی ز مردن غم مخور
مرد بیدل هم بمیرد هم دلیر

دل منه بر کار دنیا بهر آنک
زود بینی انقلاب او نه دیر

از کمان چرخ و تیر حادثات
می نخواهد جست نه آهو نه شیر