ای سپهر بیحفاظ دون نواز
صرفه میکن گاهگاهی در صروف

کارهائی کز تو میآید برون
اهل دانش را نمیباشد وقوف

تربیتها میکنی نا اهل را
چشم شهبازی همیداری ز کوف

سگ نخواهد کرد شیری در شکار
گر کنی ز اطلس جل او را یا ز صوف

از تو گر یابند زخم اهل هنر
عیب نبود ماه تابان را خسوف

گر تو با ابن یمین باشی بکین
ز آن چه باک او را چو هست ایزد رئوف