پدری با پسر بشفقت گفت
که پسندیده دار عادت و خو

راحت نفس اگر همیخواهی
بیشتر از نصیب خویش مجو

تا نپرسند دم مزن بسخن
و آنچه گوئی بجز صواب مگو

کر رسیدن بمقصدت هوس است
راه کان مستقیم نیست مپو

بطمع در خطر میفت و مکن
رشته غم بدست آز دو تو

که نخواهد همیشه باز آید
بسلامت ز چشمه سار سبو