۱۶۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ٧۵۶

دی معرف به پیش آصف عهد
خواند فصلی ستوده که و مه

طمع خام او بر آنش داشت
که مگر پخته کرد نان فره

خواجه را خود دهن بتحسینش
همچو سوفار بود پر از زه

گفت ناگه معرف ای خواجه
سبحه آفرین ز دست بنه

گه گهی نیز میکن احسانی
گر چه تحسینت هست ز احسان به

ز آنکه دیریست تا مثل زده اند
نشود بز بگدگدی فربه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧۵٧
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.