سیرت آزادگان از سفلگان هرگز مجوی
کی بود چون سرو سوسن هر کجا خار و خسی

آبروی از آتش شهوت چرا ریزی بخاک
از هوا چون بگذری زانپس صفا بینی بسی

شوربای چشم خود خوردن بر ابن یمین
به که باید خورد سکبای رخ هر ناکسی