هوش مصنوعی: این متن شعری است که در مدح و ستایش شخصی به نام سرا فاضل آفاق سروده شده است. شاعر از فضایل، دانش و جایگاه بلند او در ملت و دین سخن می‌گوید و بیان می‌کند که توصیف فضایل او بسیار دشوار است. همچنین، شاعر به وفاداری و اخلاص خود نسبت به این شخص اشاره کرده و از دوری از او اظهار ناراحتی می‌کند. در پایان، از لطف و مرحمت سرا فاضل آفاق به عنوان شفای دل‌های خسته یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای واژگان و مفاهیم پیچیده و ادبی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار خواهد بود. همچنین، مضامین عرفانی و اخلاقی آن برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ٨۴۵

سرا فاضل آفاق رکن ملت و دین
توئی که زبده اسلاف و فخر اخلافی

هر آن رموز کز آن عین عقل قاصر ماند
کند حقایق آن را بیانت کشافی

چگونه گوهر و صفت بسلک نظم آرم
که شرح فضل تو مشکل توان بوصافی

ز دیده همچو صراحی مدام خون بارد
کسی که با تو ندارد مدام دل صافی

کمینه بنده عالیجناب ابن یمین
که هست از ره اخلاص در وفا وافی

ز بندگی تو دور اوفتاده در تب و لرز
چو خاشه بر سر دریای خوی شده طافی

شفای خسته دلان چون ز تست لطف بود
بیک دو جرعه گلابش اگر شوی شافی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٨۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ٨۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.