هوش مصنوعی: این متن شعری از سعدی است که در آن به زیبایی و لطافت خط و سخن اشاره شده است. شاعر از عشق و محبت یار مهربان سخن می‌گوید و از بوی خوش و شیرینی کلام او یاد می‌کند. همچنین، به گذرا بودن زندگی و عیش دنیوی اشاره می‌کند و آرزو می‌کند که روزی روحش به آرامش برسد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل ۸۰

این خط شریف از آن بنان است
وین نقل حدیث از آن دهان است

این بوی عبیر آشنایی
از ساحت یار مهربان است

مهر از سر نامه برگرفتم
گفتی که سر گلابدان است

قاصد مگر آهوی ختن بود
کش نافهٔ مشک در میان است

این خود چه عبارت لطیف است
وین خود چه کفایت بیان است

معلوم شد این حدیث شیرین
کز منطق آن شکرفشان است

این خط به زمین نشاید انداخت
کز جانب ماه آسمان است

روزی برود روان سعدی
کاین عیش نه عیش جاودان است

خرم تن او که چون روانش
از تن برود سخن روان است
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۷۹
گوهر بعدی:غزل ۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.