هوش مصنوعی:
این متن به آفرینش نفس ناطقه (قوهٔ نطق و بیان) توسط خداوند اشاره می‌کند که با لطف و رحمت خود آن را از پرتو عقل آفرید. سپس خداوند پستان خود را در دهان شاعران گذاشت تا هر کس به اندازه‌ی فصاحت و بلاغت خود از آن بهره ببرد. اما چون مجیردین دیر رسید، شیری برای او باقی نمانده بود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند «پستان خداوند در دهان شاعران» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد.
شمارهٔ ۴۸ - کیفر مجیرالدین بیلقانی در هجای اصفهان
زاول که نفس ناطقه را از شعاع عقل
ایزد بلطف خویش و برحمت بیافرید
پستان خویش در دهن شاعران نهاد
تا هر کسی بقدر فصاحت همی مکید
وز بهر اینکه دیرتر آمد مجیردین
شیرش نمانده بود پس اندر دهانش...
ایزد بلطف خویش و برحمت بیافرید
پستان خویش در دهن شاعران نهاد
تا هر کسی بقدر فصاحت همی مکید
وز بهر اینکه دیرتر آمد مجیردین
شیرش نمانده بود پس اندر دهانش...
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷ - خوان از خون
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹ - صائم الدهر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
