هوش مصنوعی:
این متن به انتقاد از مردم قم می‌پردازد و آن‌ها را با صفاتی مانند بخیل، بی‌وفا، و درنده‌خو توصیف می‌کند. شاعر حتی آن‌ها را پایین‌تر از سگ می‌داند و معتقد است که در این شهر همه چیز وجود دارد جز مردم واقعی. او از وضعیت این شهر اظهار تاسف می‌کند.
رده سنی:
18+
این متن دارای لحن تند و انتقادی است و از الفاظی مانند 'درنده' و 'کژدم' برای توصیف مردم استفاده می‌کند که ممکن است برای مخاطبان جوان نامناسب باشد. همچنین، محتوای هجوآمیز و توهین‌آمیز آن نیاز به درک بالاتری از زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی دارد.
شمارهٔ ۱۱۲ - مردم سپاهان در زمان پیش
سگ به از مردم سپاهانست
بوفاق و وفا و پویه و دم
آنچنان مدخلان دون همت
همه از عالم مروت گم
همه درنده پوستین چون سگ
همه مردم گزای چون کژدم
زن و فرزندشان و یکجو زر
دل و جانشان و یکدرم گندم
این چه بخلست و این چه امساکست
هم عقی الله سگی مردم قم
بچه بتوان شناخت خر زایشان
بدرازی گوش و گردی سم
بس دریغ آیدم چنین شهری
بگروهی همه چو در دی خم
مردمی اندرو مجوی ازانک
همه چیزی دراوست جز مردم
بوفاق و وفا و پویه و دم
آنچنان مدخلان دون همت
همه از عالم مروت گم
همه درنده پوستین چون سگ
همه مردم گزای چون کژدم
زن و فرزندشان و یکجو زر
دل و جانشان و یکدرم گندم
این چه بخلست و این چه امساکست
هم عقی الله سگی مردم قم
بچه بتوان شناخت خر زایشان
بدرازی گوش و گردی سم
بس دریغ آیدم چنین شهری
بگروهی همه چو در دی خم
مردمی اندرو مجوی ازانک
همه چیزی دراوست جز مردم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۱ - پیری
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۳ - حرمت پدر و مادر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
