۲۰۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۲ - مردم سپاهان در زمان پیش

سگ به از مردم سپاهانست
بوفاق و وفا و پویه و دم

آنچنان مدخلان دون همت
همه از عالم مروت گم

همه درنده پوستین چون سگ
همه مردم گزای چون کژدم

زن و فرزندشان و یکجو زر
دل و جانشان و یکدرم گندم

این چه بخلست و این چه امساکست
هم عقی الله سگی مردم قم

بچه بتوان شناخت خر زایشان
بدرازی گوش و گردی سم

بس دریغ آیدم چنین شهری
بگروهی همه چو در دی خم

مردمی اندرو مجوی ازانک
همه چیزی دراوست جز مردم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۱ - پیری
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۳ - حرمت پدر و مادر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.