۱۸۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۵ - قطعه

خداوندا بدینحالت من از شکر و ثنا گفتن
نپردازم همی حقا که چیزی دیگر اندیشم

ندانم من که گر حاشا جهد بر دامنت بادی
مرا پروای آن باشد که یک معنی براندیشم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴ - دل برده
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶ - روزگار کرم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.