هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به توصیف معشوقه‌ای می‌پردازد که در حالت مستی و خواب‌آلودگی ظاهر شده است. او با زلف‌های حلقه‌حلقه و چشمان نیمه‌مست، شاعر را مجذوب خود کرده است. شاعر از فراق و درد عشق شکایت می‌کند و از معشوق می‌خواهد که در وفاداری درنگ کند. در پایان، شاعر از عتاب معشوق احساس شرمساری می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامناسب باشد. همچنین، اشاره به حالت مستی معشوق ممکن است نیاز به درک بالاتری از مفاهیم ادبی داشته باشد.
شمارهٔ ۱۴۵
بامدادان بگاه خواب زده
آمد آن دلبر شراب زده
لب شیرین بخنده بگشاده
سر زلفین را بتاب زده
سنبل زلف حلقه حلقه شده
نرگس نیم مست خواب زده
چون مرادید زاشک دیده چنان
خیمه اندر میان آب زده
گفتم ای در وفا نموده درنگ
وی بخون رهی شتاب زده
چند باشیم در فراق رخت
بر رخ از دیده خون ناب زده
چند تابی تن ضعیف شده
چند سوزی دل غذاب زده
برخی ساعتی که بنشستیم
من خجل گشته او عتاب زده
آمد آن دلبر شراب زده
لب شیرین بخنده بگشاده
سر زلفین را بتاب زده
سنبل زلف حلقه حلقه شده
نرگس نیم مست خواب زده
چون مرادید زاشک دیده چنان
خیمه اندر میان آب زده
گفتم ای در وفا نموده درنگ
وی بخون رهی شتاب زده
چند باشیم در فراق رخت
بر رخ از دیده خون ناب زده
چند تابی تن ضعیف شده
چند سوزی دل غذاب زده
برخی ساعتی که بنشستیم
من خجل گشته او عتاب زده
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
