این چه رویست بدین زیبائی
وین چه عشقست بدین رسوائی

گفتی از دست غمم جان نبری
آنچنانست که میفرمائی

چون همه قصد بخون ریختنست
هان سر و طشت که را میبائی

نیک یاری تو ولی بدخوئی
سخت خوئی تو ولی رعنائی

دل گشائی چو قبا در پوشی
دل ببندی چو دهان بگشائی

هیچ با ما سر خلوت داری؟
چه حدیثست تو بیش ازمائی

تو بر آیینه نهی صد منت
پس رخ خویش بدو بنمائی