جهان دیده زال این سخن چون شنید
برآشفت و از جایگه بردمید

چنین پاسخ نامه پور کرد
که مانا تو را دیو مزدور کرد

بپوشید دیوت دو چشم خرد
ز گردان چنین ناسزا کی سزد

مرا پیر خوانی و دل بشکنی
بترسانی از جنگ اهریمنی

به یزدان که چون برگرایم عمود
برآرم ز کوه ستیزنده دود

چو من پیر گشتم هژبر افکنم
بلای دل جان اهریمنم

تو مردانه باش و برآرای کار
میندیش از دیو و از کارزار

چو خورشید مینو چنان زخم دار
سوی سیستان آمد از کارزار

همه سیستان گشت زیر و زبر
بگفتا بگردان روان زال زر

که کردند دروازه را استوار
ببد گرد دستان نیرم سوار

بفرمود تا سنگهای گران
کشیدند بر باره افسونگران

بگردید در گرد شهر و حصار
کجا بد خراب کرد زال استوار

وزین روی برخاست آوای جنگ
دلیران ببستند برباره تنگ