هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ترس از قضاوت و بدبینی دیگران می‌گوید. او احساس می‌کند که حتی سگ کسی هم ممکن است به اشتباه به او حمله کند. همچنین، از ناامیدی و بدبختی خود سخن می‌گوید و تصویر خود را در آینه واژگون می‌بیند، به طوری که حتی تصویرش هم او را نمی‌پذیرد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق و انتزاعی مانند ناامیدی، ترس از قضاوت، و تصاویر شاعرانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تشبیه‌های استفاده‌شده نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.
شمارهٔ ۲
رغبت به استخوان کسی کم کند سگش
ترسد که بو کند به غلط استخوان ما
هرگز نبرد خاطر خوش ره به سوی ما
از باده تر نکرد گلویی سبوی ما
بینم در آینه اگر از بخت واژگون
تمثال نیز روی نتابد ز روی ما
ترسد که بو کند به غلط استخوان ما
هرگز نبرد خاطر خوش ره به سوی ما
از باده تر نکرد گلویی سبوی ما
بینم در آینه اگر از بخت واژگون
تمثال نیز روی نتابد ز روی ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
