هوش مصنوعی: این شعر تصویری زیبا از صبح، طبیعت و می‌نوشی را به تصویر می‌کشد. در آن صحنه‌هایی از گل‌ها، لاله‌ها، مرغان، می‌نوشان و محبت توصیف شده‌است. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و حالات مستی و عشق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیمی مانند می‌نوشی و عشق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق شعر ممکن است نیاز به بلوغ فکری داشته باشد.

شمارهٔ ۲۷

صبحست و جلوه داده مستان پیاله ها را
روی از نشاط خندان، گلها و لاله ها را

در هر کنار جویی افتاده های و هویی
مرغان بلند کرده آهنگ ناله ها را

هر می که خورده یاری از دست گلعذاری
گلها نثار کرده از شوق ژاله ها را

در حلقه ی محبان از بهر بستن دل
مستانه باز کرده خوبان کلاله ها را

در خون عندلیبان خوبان چو غنچه ی گل
نو کرده اند هر یک رنگین قباله ها را

بلبل چرا نگوید این نکته های رنگین
در حسن چون گشاده گلبن رساله ها را

خوش وقت باده نوشان کز غایت کرامت
نوشند آب و بخشند زرین پیاله ها را

در شاهراه معنی از هر غزل فغانی
دامی دراز کرده مشکین غزاله ها را
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.