هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از پاکی و صداقت خود سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که هرگز نظر خود را آلوده نکرده و در برابر حسودان آسوده است. او از رنج‌هایش می‌گوید و اینکه با وجود دردها، همچنان استوار و صادق مانده است. شاعر بر یکرنگی و صداقت خود تأکید دارد و می‌گوید هرگز از حیله و نیرنگ استفاده نکرده است. او خود را کمتر از همه می‌داند و هرگز بر خود نیفزوده است. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که همیشه خود را آنگونه که هست نشان داده و در هر شرایطی ثابت قدم بوده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات به رنج و داغ‌های سینه نیاز به بلوغ فکری برای درک کامل دارد.

شمارهٔ ۳۹

هرگز نظر بکام نیالوده ایم ما
فارغ نشین حسود که آسوده ایم ما

زخم دل شکسته بالماس بسته ایم
بر داغهای سینه نمک سوده ایم ما

آب حیات در نظر و مهر بر دهان
آئینه در برابر و ننموده ایم ما

یکرو و یکدلیم اگر نیک و گر بدیم
قلب سیه بحیله نیندوده ایم ما

کمتر زهر کمیم و کم از کمتریم هم
بر خود هزار بار نیفزوده ایم ما

خود را چنانکه هست بمردم نموده ایم
هر جا که بوده ایم چنین بوده ایم ما

دم در کشیده ایم فغانی زنیک و بد
در هر فسانه باد نپیموده ایم ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.