هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به بیان ناپایداری دنیا و ناامنی‌های آن می‌پردازد. شاعر توصیه می‌کند که از دردها نهراسید و با پذیرش رنج‌های زندگی، از دلبستگی‌های دنیوی دوری کنید. همچنین، هشدار می‌دهد که دنیا مانند معشوقی فریبنده است و جفا می‌کند. ابیات پایانی اشاره به بازی‌های سرنوشت و حوادث زندگی دارند که انسان را در دام خود گرفتار می‌کنند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از ابیات نیاز به تفسیر دارند و ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشند.

شمارهٔ ۱۵۶

دو هفته ییکه حریفی درین سرای سپنج
اگر بجرعه ی دردی رسی بنوش و مرنج

جهان بتیست که چون دل بمهر او بستی
جفا و جور زیادت کند بعشوه و غنج

ترا که هست پر از شبچراغ خانه ی دل
سرشک لعل مریز از برای گوهر و گنج

تو مرد بازی سیاره نیستی ایدل
زیاده با فلک دوربین مچین شطرنج

کمند حادثه دامیست در کمینگه تو
هزار حلقه و هر حلقه یی هزار شکنج

نشان سنگ بلا سازدش نه محرم راز
عروس دهر بهر کس که زد ز مهر ترنج

فغانی است و همین داستان مهر افزای
شمار سیم نداند زبان قافیه سنج
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.