ای از نظاره ی تو خجل آفتاب صبح
لعلت بخنده ی نمکین برده آب صبح

تابان ز جیب پیرهنت سینه ی چو سیم
چون روشنی روز سفید از نقاب صبح

ما را چو شمع با تو نشانند رو برو
سوز و گداز نیم شب و اضطراب صبح

دل را فراغ می دهد و دیده را فروغ
دیدار آفتاب و شان و شراب صبح

دیوانه ی جمال تو از مستی خیال
ذوق می شبانه ندانست و خواب صبح

خون شد دلم ز سیر مه و مهر چون شفق
از دیر ماندن شب تار و شتاب صبح

بستان می صبوح فغانی بفال سعد
آندم که آفتاب گشاید نقاب صبح