دلم که سوخت سپند مه جمال تو باد
اسیر سلسله و دام زلف و خال تو باد

هزار افسر شاهی و تخت سلطانی
فدای سلطنت حسن بیزوال تو باد

تمام صورت احوال دردمندان را
مدام جلوه در آیینه ی جمال تو باد

ز دفتر دل عشاق چون گشایی فال
نوای زمزمه ی شوق حسب حال تو باد

چراغ دیده ی شب زنده دار من یا رب
ز نور شمع طربخانه ی وصال تو باد

چو صف کشند بتاراج دل سیه چشمان
بلای اهل نظر شیوه ی غزال تو باد

بلای جان فغانی و آفت نظرش
کرشمه ی خم ابروی چون هلال تو باد