هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، عشق، می‌نوشی، و زیبایی‌های طبیعت را ستایش می‌کند. شاعر از عشق و وفا سخن می‌گوید و بر اهمیت عمل به جای حرف تأکید دارد. همچنین، او به دشواری‌های زندگی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که با همراهی یار می‌توان بر آنها غلبه کرد. در نهایت، شاعر به جمال معنوی و ارزش‌های اخلاقی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر وجود دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و مفاهیم پیچیده‌تر اخلاقی و فلسفی، این شعر را برای گروه سنی بالاتر مناسب می‌سازد.

شمارهٔ ۱۶۵

گل آمد ساقیا محبوب گلرخسار می باید
می بیغش بدست آمد گل بیخار می باید

چرا باشند مرغان بهشتی حبس در مکتب
مقام این تذروان گوشه ی گلزار می باید

چو نام دوستی بردی بیفشان از وفا تخمی
زبان چرب را شیرینی گفتار می باید

خوشست آن وعده کز جانان به مقصودی رسد عاشق
بگفتن راست ناید، کار را کردار می باید

نه آسان است کشتن خلق را و ساختن زنده
لب شکرفشان و غمزه ی خونخوار می باید

از اندک می که بنشاند غباری نیست آزاری
بلا اینست کاین جنس نکو بسیار می باید

هر آن محنت که در عالم ازان دشوارتر نبود
بیاری میتوان از پیش بردن یار می باید

جمال چهره ی معنی ندارد عاشقی چندان
متاعت یوسفست ایدل کنون بازار می باید

فغانی خانه ویران ساز تا نامت بقا گیرد
اثر خواهی که ماند در جهان آثار می باید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.