هوش مصنوعی: این شعر از عشق و جنون، درد و شور عاشقی، و آرزوهای سوزان سخن می‌گوید. شاعر از گرمای نگاه معشوق، خون جوشان در رگ‌ها، و رنج‌های عاشقانه می‌نالد. همچنین، از شکوه‌های عاشقانه و تأثیرات عمیق عشق بر روح و جسم صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد. همچنین، برخی از تصاویر شعری مانند 'خون جوشان' یا 'داغ عاشقی' ممکن است برای سنین پایین نامناسب تلقی شود.

شمارهٔ ۱۷۷

بازم بسینه عشق و جنون جوش می زند
وز خون گرم دل بدرون جوش می زند

آسوده بودم آه که از یک نگاه گرم
خونی که مرده بود کنون جوش می زند

سر تا قدم گداختم از داغ عاشقی
خونابه بنگرید که چون جوش می زند

جانم به لب رسید و هنوز از خیال خام
در سینه آرزوی فزون جوش می زند

مور شکسته بال بشهد تو چون رسد
کز طامعان درون و برون جوش می زند

زین کافری که کرد فلک با شهید عشق
خون در نهاد خاک زبون جوش می زند

در دیده از هوای تو ای شاخ ارغوان
هر دم هزار قطره ی خون جوش می زند

نتوان نگاه کرد بدان روی آتشین
از بسکه خال غالیه گون جوش می زند

هر دم ز خامی تو فغانی در آتشی
بهر سواد سحر و فسون جوش می زند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.