هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و تقدیس معشوق یا پروردگار می‌پردازد و از اخلاص، هنر، فضل و جمال او سخن می‌گوید. شاعر از تأثیر کلام و هنر معشوق بر دیگران، از جمله جادوی قلم و تأثیر آن بر دل‌ها، صحبت می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به عشق و شیفتگی عاشقان و تعظیم و احترام به معشوق دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به درک عمیق‌تری از زبان و ادبیات فارسی دارد.

شمارهٔ ۲۲۰

آنان که به اخلاص کلام تو نویسند
در اول دفتر همه نام تو نویسند

یا رب چه بلا ماه تمامی که تمامان
بر دل صفت حسن تمام تو نویسند

آنی که ببزم هنر و انجمن فضل
جادو قلمان جمله سلام تو نویسند

بس نقد روان آب شود تشنه لبان را
تا یکدو سخن بر لب جام تو نویسند

چون گفته ی مرغان چمن هست گلوسوز
هر بیت که آن بر در و بام تو نویسند

یوسف صفتان نام تو از غایت تعظیم
در گوشه ی مکتوب غلام تو نویسند

یاقوت لبان بر ورق لاله و نسرین
تعریف خط غالیه فام تو نویسند

بس نکته ی دلجو به زبان قلم آید
عشاق پریشان چو پیام تو نویسند

حاشا که ملایک دیت خون فغانی
در حوصله دانه و دام تو نویسند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.