هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های بهار و طبیعت می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند باد نوروزی، گل‌ها، بلبلان و چمن، فضایی شاد و روح‌نواز خلق شده است. همچنین، اشاره‌هایی به موسیقی، می‌نوشی و عشق وجود دارد که بر زیبایی و نشاط متن می‌افزاید.
رده سنی: 12+ متن از لحاظ محتوا مناسب برای نوجوانان و بزرگسالان است. استفاده از استعاره‌های شاعرانه و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به می‌نوشی نیازمند درک ادبی بالاتری است.

شمارهٔ ۲۳۲

هوا خوشبوی گشت و مرغ در پرواز می آید
بهار رفته از گلشن به گلشن باز می آید

تحیت می رساند بلبلان را باد نوروزی
که گل بار دگر در جلوه گاه ناز می آید

چه باد مشگبیزست اینکه بوی جان دهد هر دم
مگر از راه آن ترک شکار انداز می آید

بشارت باد از آن صیادوش کبک خرامان را
که باز از طرف دشت آواز طبل باز می آید

چه سازست اینکه دیگر می نوازد مطرب مجلس
که از رگهای جان عاشقان آواز می آید

چمن خالی مبادا از می لعل و نسیم گل
که این آب و هوا سرو مرا دمساز می آید

بگردان پرده ای مطرب که از راه عراق امروز
مه اوج شرف در گلشن شیراز می آید

بده جامی که انجامش به از آغاز خواهد شد
هرانکو با صفای نیت از آغاز می آید

مسیحا یار و خضرش رهنمون و همعنان یوسف
فغانی آفتاب من به این اعزاز می آید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.