دمی که بوی گل از باد نوبهار آید
بغنچه ی دل من بیتو زخم خار آید

بهار آمد و مردم بعیش خود مشغول
دو چشم من نگران هر طرف که یار آید

مرا چو نیست نشاط از بهار و باغ چه سود
که سبزه بر دمد از خاک و گل ببار آید

دلا بپای گل و سرو آب دیده مریز
نگاهدار که آن سرو گلعذار آید

خوش آن سرشک جگرگون که پیش لاله رخی
ز دل بدیده و از دیده بر کنار آید

ز باغ وصل جوانان گلی بچین امروز
که گل رود ز گلستان و خار بار آید

چو در دلت نکند ناله ی فغانی کار
بگشت گلشن کویت دگر چکار آید

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir