زبان بوصف جمال تو بر نمی آید
که خوبی تو بتقریر در نمی آید

هزار صورت اگر می کشد مصور صنع
یکی ز شکل تو مطبوع تر نمی آید

چه وصف جلوه ی گلهای ناشکفته کنم
چو غیر حسن توام در نظر نمی آید

بر آن سرم که بسر وقت کشتنم آیی
دریغ و درد که عمرم بسر نمی آید

که می رود بتماشای آن خجسته جمال
که از نظاره ی او بیخبر نمی آید

ز آب دیده ی حیران خویش در عجبم
که بی نشانه ی خون جگر نمی آید

نشان او ز که پرسد فغانی حیران
که هر که رفت بکویش دگر نمی آید