زبان به وصف جمال تو بر نمی آید
که خوبی تو به تقریر در نمی آید

هزار صورت اگر می کشد مصور صنع
یکی ز شکل تو مطبوع‌تر نمی آید

چه وصف جلوه‌ی گلهای ناشکفته کنم
چو غیر حسن توام در نظر نمی آید

بر آن سرم که به سر وقت کشتنم آیی
دریغ و درد که عمرم به سر نمی آید

که می رود به تماشای آن خجسته جمال
که از نظاره‌ی او بی‌خبر نمی آید

ز آب دیده‌ی حیران خویش در عجبم
که بی‌نشانه‌ی خون جگر نمی آید

نشان او ز که پرسد فغانی حیران
که هر که رفت به کویش دگر نمی آید

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir