هر لحظه ام خیال بسوی دگر برد
دستم گرفته بر سر کوی دگر برد

آشفته ام ز باد که هر دم بر غم من
گردی ز مقدم تو بروی دگر برد

جان را بدست باد چو سویت روان کنم
لرزد دلم مباد که سوی دگر برد

عاشق شنید بوی گل از باد و شد ز دست
در مجلسی ندید که بوی دگر برد

آمد هوای آنکه فغانی بهر نفس
برگ نشاط بر لب جوی دگر برد