ساقی بیا که روز برفتن شتاب کرد
می ده که عید پای طرب در رکاب کرد

آنکس که ذوق باده برو تلخ می نمود
بگذاشت جام شربت و میل شراب کرد

آن نازنین که دسته ی گل داشت پیش رو
از چشم خونفشان محبان حجاب کرد

از آفت خرابی سیل فنا گذشت
دریا دلی که خانه تهی چون حباب کرد

رنگی ز بیوفایی ایام گل نمود
باد خزان که خانه ی بلبل خراب کرد

عمری رقیب در طلب وصل او دوید
آنش نشد مسیر و ما را عذاب کرد

از آه گرم خویش فغانی تمام سوخت
آندم که یاد صحبت آن آفتاب کرد