خوبان خراب نرگس مستانه ی تو اند
خود را زیاد برده در افسانه ی تو اند

آنانکه می برند بحسن از پری گرو
رخساره برفروز که دیوانه ی تو اند

مستان که شسته اند لب از آب زندگی
در آرزوی ساغر و پیمانه ی تو اند

من خود چه ذره ام که هزار آفتاب رو
هر روز تا به شب بدر خانه ی تو اند

با خویش کردی اهل نظر آشنا ولی
چون نیک بنگری همه بیگانه ی تو اند

ای گنج حسن با تو چه دانه ست کاینچنین
مرغان قدس طالب ویرانه ی تو اند

دل بر وفای همنفسان دورو مبند
آنانکه خویشتر بتو بیگانه ی تو اند

حالا بمکر و حیله رقیب از تو کام یافت
بی بهره آن گروه که دیوانه ی تو اند

وصلش چو یافت نیست فغانی طمع ببر
بسیار کس در آرزوی دانه ی تو اند

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir