هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر ناپایداری دولت‌ها و قدرت عشق به عنوان تنها امر پایدار است. همچنین، از عشق و دل‌بستگی به معشوق، رنج‌های عاشقانه، و نابرابری‌های اجتماعی سخن می‌گوید. شاعر از دردهای عشق و بی‌پروایی معشوق گلایه می‌کند و به وضعیت نابسامان جامعه و بی‌عدالتی‌ها اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند نابرابری‌های اجتماعی و درد عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۳۳

هیچ دولت تا ابد باقی نمی ماند بکس
دولتی کان هست باقی دولت عشقست و بس

مرغ دل تا دام زلف و دانه ی خال تو دید
طایر اندیشه ام افتاد در دام هوس

یار بی پروا و فریاد دل من بی اثر
هم ز دل فریادها دارم هم از فریاد رس

ریخت خون خلق و می سازد بجولان پایمال
قاتل ما بر اسیران تند می راند فرس

بوی گل هر جا که خواهی می رسد ای عندلیب
خواه در گشت گلستان خواه در کنج قفس

بینوایان را حضور گلشن و گلخن یکیست
دیگران در سرو و گل بینند و ما در خار و خس

بگذر از خود تا رسی ایدل بدان محمل نشین
تا بکی سرگشته می گردی باو از جرس

بسکه می نالد فغانی بیتو شبهای دراز
صبح را از ناله ی او بر نمی آید نفس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.