از کوی تو چون باد بر آشفتم و رفتم
گردی ز دل مدعیان رفتم و رفتم

خون بسته دلم ته بته از داغ جدایی
ایگل ز تماشای تو نشکفتم و رفتم

ای کاش که می مردم و معلوم نمی شد
این درد نهان تو که بنهفتم و رفتم

آن وعده ی ناچار که صد بار شکستی
یکبار دگر از تو پذیرفتم و رفتم

خوار آمده زانکوی بیاد آرم و سوزم
آن پند نکوخواه که نشنفتم و رفتم

خالی نگذاری سر تابوت فغانی
ای نخل خرامان، سخنی گفتم و رفتم

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir