مرا که دل نگذارد که بی‌تو آب خورم
مراد چیست که در وقت گل شراب خورم

به طالعی که ندارم چه آرزوست مرا
که روز وصل می از جام آفتاب خورم

به این هوس که تو داری هوای صحبت من
بسی نشینم و خون از دل کباب خورم

من از نظاره خراب و دهد رقیب شراب
چو بی محل دهد این باده خون ناب خورم

ز دست غیر فغانی چرا خورم آبی
که چون رود به گلویم هزار تاب خورم

«بابافغانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir