هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از فغانی، با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های غنی، حالات عشق و رنج عاشق را به تصویر می‌کشد. شاعر از گل‌ها و عناصر طبیعت مانند لاله و گل آتشین برای بیان درد عشق استفاده می‌کند. او از کشته شدن در راه عشق، اشک‌های بی‌ثمر، و ناامیدی می‌گوید، اما در نهایت، با وجود آلودگی‌های دنیوی، دل پاک از آتش عشق سربلند بیرون می‌آید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم مانند 'کشته‌ی تیغ محبت' یا 'عاشق‌کش' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴۵۷

بسوی درد از گلشن افلاک می آید برون
لاله دلسوز و گل آتشناک می آید برون

کشته ی تیغ محبت را بجای برگ سبز
پاره ی دل خونچکان از خاک می آید برون

من بامید گهر این قطره ها بارم ز چشم
شوری بختم همان خاشاک می آید برون

کشته ی آن شاه خوبانم که بهر صید دل
سرکش و عاشق کش و چالاک می آید برون

روز صیدش آهو از چین و کبوتر از حرم
بر هوای حلقه ی فتراک می آید برون

کس نیارد جامه ی تقوی برون از بزم عیش
زین چمن یوسف گریبان چاک می آید برون

جمله خوبان فتنه جو باشند یا سلطان من
اینچنین عاشق کش و بیباک می آید برون؟

گرچه در آلودگی نقد فغانی صرف شد
چون دلش پاکست ز آتش پاک می آید برون
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.