۱۱۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۱۹

کاکل بتاب رفته ز دام که جسته یی
دیگر دل کدام پریشان شکسته یی

رنگین شدست دامن پاکت چه حالتست
گویا که در میان دل ما نشسته یی

بر گرد ارغوان کمر سیم کرده چست
نخل غریب بهر دل خلق بسته یی

آسودم از فسانه ی عاشق نواز تو
بنیاد کن که مرهم دلهای خسته یی

هر جا که هستی از دل ما نیستی برون
یعنی مکن خیال که از ما گسسته یی

دامن مکش که تا بود این حسن دلفروز
یکدم ز آب دیده ی عاشق نرسته یی

از طرف جویبار فغانی برون مرو
گر زانکه دامن از می رنگین نشسته یی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.