ای بکرشمه هر زمان گلبن باغ دیگری
من شده کوه درد و تو لاله ی راغ دیگری

سوز تو در دل حزین چون نگرم بنیکوان
بر دل خویش چون نهم بیهده داغ دیگری

یار به دیگری روان من ز پیش بسر دوان
چند توان چنین شدن ره بچراغ دیگری

من بخیال آن پری گم شده ام ز خویشتن
وای که او برغم من کرده سراغ دیگری

همچو فغانیم بود کاسه ی دیده پر ز خون
تا شده عکس ساقیم نقش ایاغ دیگری