ایاز بهر تفاخر مخدرات سپهر
همیشه در حرم حرمت تو کرده سجود

سبب وجود بو دار نه چرخ وارون کار
نیافریدی خود واجب الوجود، وجود

در تو مقصد گیتی است ز آنکه باز نگشت
ز آستانه او هیچ خلق بی مقصود

زمانه دست بیکبارگی ز بخل بشست
چو دید پای سخای تو در خزائن جود

اگر چنانچه بپرسی ز چرخ آیینه گون
که زنگ حادثه ز آیینه رخت که زود

بخاکپای تو کز نه فلک جواب آید
که صدر مسند اقبال، فخر دین داود

زهی ز جاه تو قاصر ضمیر هر مخلوق
خهی ز جود تو خرم روان هر موجود

مقدمست سخای تو بر صدای سئوال
منزهست کمال تو ز انتقام حسود

ز خاک درگه و تعظیم آستانه تو
بنزد عالم و جاهل، بر خواص ور نود

که ملک و ملت و دیوان و صدر مسند را
محل و رونق و تعظیم و قدر و جاه فزود

مدام تا نشود دور آسمان باطل
مقیم تا نبود گردش زمین معهود

ترا سعود قرین باد و کردگار معین
ترا زمانه رهی باد و عاقبت محمود