هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا شاعر دیگری از مکتب عرفان اسلامی است که به موضوعات عشق الهی، فنا در معشوق، وحدت وجود، و اسرار روحانی می‌پردازد. شاعر از دل، جان، و رابطه‌ی عاشق و معشوق سخن می‌گوید و به حیرت و مستی ناشی از عشق الهی اشاره می‌کند. همچنین، متن به ناتوانی زبان در بیان حقایق عرفانی و ضرورت ایمان قلبی تأکید دارد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم مورد استفاده ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳

ز دل بگذر کرا پروای جانست
حدیث دل حدیث کودکانست

نشان دل چه می پرسی که از جان
درین ره یاد کردن بیم جان است

مرا وقتی دلی بودی و عمری
که آن دل همچو دلبر بی نشانست

چو با جانان و دلبر در شهودم
دلم جانان و جانم دلستانست

چنان در حیرتم، ز اسرار غیبش
که گوئی آشکارم در نهانست

چنان مستغرقم ز انفاس لطفش
که گوئی آب ترکیبم روانست

نفس در کشف این اسرار شرکست
یقین در کوی این مذهب گمانست

به او گر هیچت ایمانست خود را
زره بر گیر و بنگر کو عیانست

مرا وقتی که در خود نیست گردم
ببین گر دیده ای داری که آنست

عبارت را خبر زین ماجرا نیست
امامی کافرست ار در میانست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.