تا کی زنی ز مشک سیه بر زره گره
تا چند ماهرا کشی اندر خم زره

ماهی، باختیار، چو ماهی زره مپوش
روباز کن ز حلقه مشکین زره گره

گردم زند ز زلف تو اندر بر بتان
عنبر که هستم از خم آن طره مشتبه

بگشا شکنج زلف که با یاد بوی او
خاک ره از شمامه ی عنبر به است به

گر شادیت ز مرگ امامی است، زنده کرد
او را مدیح خواجه تو خوشباش و برمجه