هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و رنجش می‌گوید، جانی که در سخن معشوق حفظ می‌کند و با وجود درد، زبانش را نگه می‌دارد. او با دلش از وصل معشوق سخن می‌گوید و جانش را به امید آن زنده نگه می‌دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و رنج عاشقانه است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، زبان شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۲۰۳ - الاسرار
در دل سخنت چو جان نگه می دارم
خون می خورم و زبان نگه می دارم
با دل سخن وصل تو می گویم از آن
جان را به اومید آن نگه می دارم
خون می خورم و زبان نگه می دارم
با دل سخن وصل تو می گویم از آن
جان را به اومید آن نگه می دارم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۲ - الاسرار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۴ - العرفان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
