ما بی تو به دل بر نزدیم آب صبوری
چون سنگدلان دل بنهادیم به دوری

بعد از تو که در چشم من آید که به چشمم
گویی همه عالم ظلمات است و تو نوری

خلقی به تو مشتاق و جهانی به تو روشن
ما از تو گریزان و تو از خلق نفوری

جز خط دلاویز تو بر طرف بناگوش
سبزه نشنیدم که دمد بر گل سوری

در باغ رو ای سرو خرامان که خلایق
گویند مگر باغ بهشت است و تو حوری

روی تو نه روییست کز او صبر توان کرد
لیکن چه کنم گر نکنم صبر ضروری

سعدی به جفا دست امید از تو ندارد
هم جور تو بهتر که ز روی تو صبوری

«سعدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir