عشق می گفت از کَرَم های حبیب
غم نصیب تست گفتم یا نصیب

ما به داغ سینه سوز خود خوشیم
تو مبر دردِ سرِ خویش ای طبیب

غم نباشد هیچ از این دوری اگر
وعدهٔ وصل تو باشد عنقریب

گر بپرسی از غریبان دور نیست
نبود از اصل کرم اینها غریب

با رخت دارد خیالی الفتی
قدر گل نیکو شناسد عندلیب