هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و اخلاقی درباره آزادی روح، پذیرش تقدیر، عشق الهی و امید به رهایی از رنج‌های دنیوی است. شاعر از مفاهیمی مانند عشق، تسلیم در برابر اراده الهی، و امید به نجات سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و نمادهای به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

شمارهٔ ۹۴

آزاد بنده یی که قبول دلی شود
خرّم دلی که خاک ره مقبلی شود

ناچار هرکه در خط فرمان کاملی ست
روزی به یمن همّت او کاملی شود

از جان سرشته اند تو را ورنه مشکل ا ست
کاین شکل دلفریب ز آب و گلی شود

کس نیست جز نسیم که بگشاید ای دریغ
دل را به فکر زلف تو گر مشکلی شود

کشتی عمر غرقهٔ بحر غم است و نیست
زاین ورطه اش امید که بر ساحلی شود

سوزد درون چو مجمر و ترسم که عاقبت
راز دلم فسانهٔ هر محفلی شود

باشد خیالیا که متاع حدیث تو
روزی قبول خاطر صاحبدلی شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.