از مخزن دل دیده هر آن دُر که بر آورد
چون مردمیی داشت روان در نظر آورد

المنّة لله که صبا گرچه دلم برد
بر بوی توام آمد و از جان خبر آورد

کس نیست که آرد ز توام شربت دردی
جز غصّه که خون دل و داغ جگر آورد

نابرده هنوز از دل من بار فراقت
بار دگر آمد غم و بار دگر آورد

بر بوی تو هرجا که شدم رایحهٔ مشگ
پی برد من شیفته را درد سر آورد

از حال پریشان خیالی خبری برد
ز آن طرّه پیامی که نسیم سحر آورد