هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و هجران سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که بدون عشق، هنر و معنی بی‌ارزش است. همچنین، اشاره‌ای به امید و روشنی پس از تاریکی دارد و از درد فراق و بی‌توجهی معشوق می‌نالد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰۵

اگر چه صاحب معنی همه هنر باشد
چو بی خبر بود از عشق، بی خبر باشد

دلا چو طالب غیری ز عشق لاف مزن
تو عاشق دگری عاشقی دگر باشد

اگرچه از پس هر تیرگی ست روشنی یی
ولی عجب که شب هجر را سحر باشد

چو گفتمش گذر از راه لطف جانب من
به خنده گفت تو را خود از این گذر باشد

خوش است درّ خوشابِ سرشک بر وجهی
که پیش رویِ تو آن نیز در نظر باشد

نظام کار خیالی ز چهرهٔ زرد است
بلی به دولت زر کارها چو زر باشد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.